De tweede wedstrijd!
Gisteren had ik gewoon wedstrijd twee te pakken, Rusland tegen Brazilië! Ik fluit met Tahara, een Japanse collega. Ik had de delegate van Japan gevraagd of hij wilde tolken voor mij. Dat was heel fijn. Tahara snapt het allemaal wel wat je zegt, maar mist soms net even de essentie. We nemen de gebruikelijke dingen door voor de wedstrijd. Nu komt er ook een blaadje aan te pas om te tekenen wie waar fluit, wat te doen bij een penalty, wat te doen als er iets mis gaat bij de tafel enz. Fijn om een paar duidelijke paaltjes in de grond te hebben, wat het leven van een gemiddelde scheids wat makkelijker maakt.
We lopen naar het inzwembad. Het bad is er tijdelijk er neergelegd. Het is klein, althans, het is wel 25 meter, maar de doelen drijven in het water, dus tja… dan gaat er toch wel een metertje of wat af. Alleen de eerste dag hoorden we daar iemand over, maar ja…. Het alternatief was dat we met ons polotoernooi 1,5 uur verderop zouden poloën op een militaire basis waar ook hockey gespeeld wordt. Dus ja…. Dan is het geklaag snel over.
Teams uit het water en het eindje wandelen weer terug. In de wachtruimte vraag ik de captains nog even erbij. Nog even een paar paaltjes met hen in de grond, want ook met captains kan je vantevoren afspraken maken. En zo geschiedde…. Muziek loopt, langs de badrand en langzaamaan en een voor een de catwalk op. Dan hoor ik mijn naam, dus hup… voorstellen, Tahara voorstellen en netjes staan voor het volkslied. Bezorgd toch kippenvel altijd weer… Bij het volkslied van de Brazilianen barst het stadion weer uit zijn voegen. Wat hebben die mensen een passie zeg!
Tijd om te gaan starten en gelukkig begin ik weer aan de kant van de jurytafel, wat ik toch het beste plekje om te beginnen vind. Het eerste fluitsignaal is immers dan voor “jou” en dan zit het geluid er gelijk goed in.
De eerste periode verloopt op zich prima, al houdt mijn Japanse collega zich toch niet helemaal aan de afspraak, gelukkig is die delegate nog in de buurt. In de eerste rust kan ik hem “stick to the plan” vragen en zo gaat het gelukkig ook verder. Tahara heeft het moeilijk en een paar ongelukkige momenten. Ik krijg de ruimte om het allemaal netjes in goede banen te leiden. De goegemeente is het met mij eens en zo is het een mooie wedstrijd. Heel even wordt het rommelig, maar al snel wordt het weer rustig na een paar uitsluitingen. De Russen winnen uiteindelijk met 13 – 8. Heerlijk potje!
Na de wedstrijd krijg ik gelukkig complimenten, goed gedaan, bravo, rustig, beheerst, constant consequent. Een fijn optreden… ik heb wel een paar puntjes, maar overall ben ik ook wel tevreden. Het grappige is dat je nog steeds op dezelfde Olympische Spelen fluit, maar het dan nu al voelt alsof het weer gewoon is…. Wedstrijd nummer twee was dit…. Hoe gewoon kan het zijn! Ben gewoon nog steeds aan het toeteren op de Spelen! Vandaag is er mannendag, dus ben ik vrij…ben benieuwd of er zaterdag nog een potje in zit. Dit smaakt naar meer…. J