Mijn eerste Olympische optreden

En zo fluit je de openingswedstrijd van de dames van de Olympische Spelen 2016. Brazilië – Italië.
En zooo….. wat was dit gaaf, ongelooflijk zeg….!

Gelukkig was ik niet echt nerveus, mijn collega daarentegen had wel een beetje zenuwen. Gelukkig vond hij dat zelf ook, dus prima. Eerst even samen een bakkie gedaan, we blijven tenslotte wel gewoon in de rituelen en dat is koffie voor de wedstrijd. Alles even rustig doorspreken en besloten om voor de wedstrijd een goed gesprek aan te gaan met de coaches en de aanvoerders. Even een paar zaken voor de wedstrijd klaarmaken, zodat we geen verrassingen hebben tijdens de wedstrijd. Die zijn er over het algemeen al genoeg, dus degene die je kan “elimineren” kan je ook maar beter doen.

De captains vertellen het hele verhaal aan de spelers en zo is de laatste call voor de line… kom op, daar gaan we! Muziek loopt en wij ook. Het stadion explodeert als het team van Brazilië het bad binnenkomt, zij lopen achter ons en ergens moet ik wel lachen als de fans zo doen. Ik heb sowieso een smile van hier tot Tokyo op mijn gezicht. Met alle geweld probeer ik het een beetje te onderdrukken. Dan het voorstellen van de teams en als laatste komen wij dan op. Ik hoor op de tribune wel heel hard “yeaaaah” als mijn naam wordt genoemd. Geen idee wie het is J, maar er is in elk geval één fan live aanwezig.

Tijd om te starten. Teams netjes en snel klaar, ik mag gelukkig beginnen en dan hop… daar gaan we. De eerste minuten voelt het een beetje onwennig. Het gaat goed… ik ben niet zo heel snel tevreden, maar steeds betrap ik mijzelf er weer op dat ik wel rustig ben en dat ik het gevoel heb er wel op te zitten. Er is één uitsluiting die misschien wat te makkelijk was en een keer ingrijpen bij mijn collega waar je ook over kan discussiëren. Bij de laatste time out van Italië en nog 32 seconden op de klok, kan ik de smile niet onderdrukken….

Het einde van de wedstrijd is dan daar, tekenen en foto’s maken. En daarna… genieten van dit moment., iets wat je niet moet vergeten. Mijn telefoon is geëxplodeerd in het kastje…. Onwijs leuk, allemaal foto’s en felicitaties. En ik realiseer mij dat ik mijn droom heb waargemaakt. Openingsceremonie… check en een wedstrijd…. Check! Ineens ben ik dan nu ook een “Olympiër”.