Alle sporten op de venue
En zo zie je dan USA winnen van Argentinië…. Huh? Die doen toch niet mee met het waterpolotoernooi? En ja…. Dat klopt…. Ik ben bij de basketbal. Ze winnen makkelijk, USA, maar het stadion ontploft er niet minder om. Sterker nog, de Argentijnen staan compleet achter hun ploeg en in de laatste kwart zingen ze en vlagt het hele stadion, de Amerikanen zijn stil. Behalve de beveiliging. Er was even een klein incidentje op de tribune en dan zie je ineens hoe de Amerikanen beveiligd worden. De special forces uit Ocean’s twelve rollen hier de arena binnen. Het is wel mooi, de aandacht van het publiek (toch wel een paar duizend man) is volledig gericht op het incident. De man in kwestie wordt door onze vrienden en het leger afgevoerd en oh ja, de wedstrijd ging gewoon door. Het is een gekkenhuis en hoe fijn is het om hierbij te kunnen zijn. Ik bedenk mij zelfs dat ik het leuk ga vinden om bij andere sporten te kijken!
Ik heb ongeveer alle sporten hier op de venue gezien: handbal, basketbal, achtervolging, tennis (o.a. finale Del Potro – Murray), schoonspringen, synchroonzwemmen, schermen, judo, zwemmen, turnen teams heren, turnen teams dames en natuurlijk waterpolo. Voor de hockey had ik een kaartje gekocht vorige week. Dat is wel een poosje verderop, ruim een uur rijden met een taxi. En gezien het speelschema wat wij hier nu hebben, kan ik niet meer zo ver weg.
En als je dan wellicht denkt “zou ze dat allemaal alleen doen?” Nee hoor, het is wel heel mooi altijd als je aankomt op een toernooi. Vanaf het moment dat je uit het vliegtuig stapt en in het hotel ontstaat de groep met scheidsrechters. En het mooie is, iedereen hoort erbij en iedereen past zich aan. Om een voorbeeld te geven hebben we hier ook een collega uit Iran en een collega uit Egypte. Die uit Egypte is wel redelijk modern, dat merk je al heel snel. Hij is heel open en zoekt gelijk het gesprek op met iedereen. De collega uit Iran spreekt wat minder goed Engels, maar ook die ontdooit in een dag. En dan is het wel bijzonder dat hij juist een gesprek aanknoopt met mij, ik vind dat wel bijzonder, de verhouding tussen mannen en vrouwen is daar toch echt heel anders dan in Nederland. De hele groep is dus rijp en groen door elkaar, twee vrouwen en 21 mannen, wel bijzonder, maar niemand die zich er wat van aantrekt. Het is wel grappig, uh… mag ik even zeggen dat je er heel leuk uit ziet vandaag? Uh…. Ja hoor, dank je wel… oké dan ben je nu weer mijn collega J
We trekken dus met elkaar op, in verschillende samenstellingen. Soms met zijn allen, soms gaan een paar naar de basketbal (wij dus gisteren) en een paar naar de handbal. Het is maar hoe het uitkomt en het mooie is, natuurlijk is het goed als je mee wilt. Dat is geen vraag, iedereen hoort erbij.
Goed… maar het belangrijkste vindt natuurlijk in het bad plaats vanochtend en vanmiddag. De waterpolo teams spelen de halve finales en de wedstrijden om plek 5 – 8 . Ik vraag mij nog af of we deze wedstrijden ergens om spelen, een kwalificatie of iets dergelijks, maar volgens mij is dat niet het geval. Bij de wedstrijd van Brazilië – Australië zit ik achter de 30 seconden. Een prima baantje… lekker relaxed, zeker als je het vergelijkt met de vorige keer in Belgrado, bij Servië – Montenegro met 22.000 man op de tribune. De wedstrijd is heel eenvoudig, Australië wint.
De wedstrijd erna is interessant, Italië – Rusland. Het is wel mooi om te zien dat de hele tribune Italiaans wordt in no time. Iedereen is er en iedereen is Italiaans gekleed. Daar kunnen wij nog wel wat van leren. Italië wint en dus is dat de eerste finalist.
Maar goed… en dan is het tijd voor belangrijke zaken, er moet geshopt worden. Er staat een rij van heb-ik-jou-daar, dus laat ik eerst maar even gaan eten. Het is bloedheet en al die mensen concentreren zich op de schaarse schaduw die er is. Goed… lunch is over en dus shoptijd. Ik waag mijzelf bij de prioritiy-lane. En ja hoor, ik mag zo voor, geen wachtrij van een uur, ik kan zo doorlopen. Heel fijn…. Maar dan is de shop nog wel heel groot, dus pad voor pad loop ik alles door, koop het lijstje en meld mij dan vervolgens bij de prioritiy-lane-betaalbalie. Wat een feest is dit zeg, je hoeft nergens te wachten…. Ik voel mij wel een opperbobo!
En dan is het ook al weer tijd om terug te gaan naar het bad, het is heel dichtbij, maar door de stikhitte heb ik mijn tempo aangepast aan die van de Brazilianen. Ik wil niet veel zeggen, maar wat nou winter, het is hier nu warmer dan het bij ons in de zomer zou worden!
De wedstrijd Spanje – China is niet veel, het gaat aan mij voorbij. De volgende wedstrijd is wel heel leuk, USA-Hongarije, mijn wedstrijd van een paar dagen terug. Het is spannend, maar USA is duidelijk beter. Zij winnen, niet heel makkelijk, maar ze winnen wel van Hongarije. We hebben dus de finale Italië – USA en Rusland – Hongarije voor brons.
Het bad loopt langzaam leeg, het was niet helemaal uitverkocht, dat valt mij ook al op bij de kwartfinale basketbal, er is nog een behoorlijk aantal lege stoelen. Ik vraag mij dan ook af of de kaarten dan ook wel allemaal uitverkocht waren…..maar goed, dat is iets waar je nooit achter komt. Er hangt een goed sfeertje, want alle landen hebben zo hun fans meegenomen!
En dan is het weer klaar voor vandaag. Het einde van de OS komt langzaam dichterbij. Bij de heren hebben we morgen de halve finales en de dag daarna hebben we bij de dames al de finales en is het over.
Vandaag is het mannendag, dus ik doe niets, alleen lekker polo kijken en verder…. Heerlijk rustig! En wachten tot de aanstellingen komen aan het eind van de dag. Iedereen roept er wat over, de een zegt dat wij vrouwen geen schijn van kans hebben, de volgende beweert weer dat ik mij moet klaarmaken voor een belangrijke wedstrijd op vrijdag. Het is 50% kans dat het zo is en 50% kans dat het niet zo is…. Ik hoop dat er nog een wedstrijd in zit, het zou mooi zijn om fluitend de OS af te sluiten, maar mocht het niet zo zijn, ik heb mijn successen al en ook al gevierd, dus mij maak je niets meer….